Pagina Inhoud

 

Buschauffeurs mogen pas na 4 uur een plaspauze. Schoonmakers bij overheidsorganisaties werken in erbarmelijke omstandigheden. Deze zaken kunnen voorkomen worden door bij het aanbesteden van diensten meer nadruk op kwaliteit te leggen. Of ligt het toch niet zo simpel? En zo, ja hoe kunnen aanbesteders dan sturen op kwaliteit? Tijdens de NEVI Ledendag gingen Siep Eilander, Kees Blokland, Willem Janssen en Arjan van Weele met elkaar in debat over dit onderwerp. Ondanks grote meningsverschillen waren ze het over één ding eens: “voorkom dat diensten en kennis worden ingekocht als commodities*.”

Author: Jon Jonoski Aanbestedingscafé

 

“Debatleider Arjan van Weele, hoogleraar Inkoopmanagement aan de TU Eindhoven, begint met het verhelderen van het probleem. “De aanbestedingswet staat toe dat contracten worden afgesloten beneden de kostprijs van de leverancier. Dat leidt tot ongewenste maatschappelijke effecten. Bij ongewijzigd beleid zal dat in toekomst alleen maar vaker voorkomen. De vraag is nu: hoe kunnen wij het tij keren? Wat kan de inkoopcommunity doen om hier aan bij te dragen?”

*commodities:Grondsoffen

1. Aanbestedingswet

NEVI-voorzitter Siep Eilander is als voormalig CPO bij de Rijksoverheid als geen ander bekend met overheidsinkoop. Hij stelt dat de aanbestedingswet een van de beste dingen is die overheidsinkopers is overkomen. Het heeft er voor gezorgd dat ze “gestructureerd, eerlijk en transparant kunnen inkopen zonder aanziens des persoons.

Toch zijn er ook nadelen. Ten eerste betekenen transactiekosten betekenen dat verliezende inschrijvers veel tijd en geld steken in het voorbereiden van aanbestedingen zonder er iets voor terug te krijgen. Ten tweede is het lastig, zeker als het om diensten gaat, om het onderwerp van aanbesteden precies te beschrijven. En al helemaal wanneer er bijkomende zaken moeten worden gespecifieerd zoals de plaspauze van buschauffeurs.”

 

2. Kiezer of burger

Assetmanagement en Maintenance  0.10 +55001 civil build industr
The Line of Sight

Eilander identificeert daarnaast een bijkomende uitdaging. “Als belastingbetalende kiezer willen we goedkope bussen, als burger geven we om de goede arbeidsomstandigheden van buschauffeurs. Overheidsinkopers moeten met beide zaken rekening houden en dat is niet gemakkelijk.

Toch zou het goed zijn als zij zich wat minder zouden laten leiden door hun innerlijke belastingbetaler.” Ook denkt hij dat de overheid wellicht niet ‘ieder wissewasje’ moet aanbesteden, maar geeft tegelijkertijd wel aan dat wat voor de overheid een wissewasje is voor een klein bedrijf een belangrijke bron van inkomsten kan zijn.

 

3. Aanbestedingsdrempel omhoog

Van Weele denkt ook dat er misschien minder snel aanbesteed moet worden. Sterker nog, hij gooit de knuppel in het hoenderhok en stelt dat de “aanbestedingsdrempel omhoog moet, en niet zo een klein beetje ook. Zeker voor diensten is het onzin om voor 2,5 ton een hele aanbesteding te moeten doen. Die drempel moet Asset management TB Systeem 0.04naar 1,5 miljoen euro.” Dit voorstel kan op weinig bijval rekenen.

Willem Janssen, docent/onderzoeker aanbestedingsrecht aan de Universiteit Utrecht, vreest bijvoorbeeld een “terugkeer naar de jaren 80/90 toen belangenverstrengeling, willekeur en corruptie op de loer lag. Bovendien biedt de aanbestedingswet genoeg ruimte voor maatwerk.” Eilander voegt daar aan toe dat het verhogen van de drempel vooral kan leiden tot minder transactiekosten, maar dat het voor de rest weinig effect zal hebben.

 

 

4. Uitgeholde markten

Kees Blokland, voorzitter Code Verantwoordelijk Marktgedrag, geeft aan dat de problemen inderdaad groter zijn bij dienstverlening met een lagere toetredingsdrempel, omdat daar ook minder markdiscipline is en “de opdrachtgever zich minder verantwoordelijk voelt voor de mensen achter de knip. Wanneer de opdrachtgever meer verantwoordelijk heeft is gebleken dat het beter gaat. Toch moet ook de overheid meer verantwoordelijkheid nemen.

Bepaalde markten zijn nu al 20 jaar uitgehold. In de bussenmarkt is het nu bijvoorbeeld heel goed zichtbaar dat sociale problemen aan de werkgever worden gelaten. Het Rijk moet gemeenten en provincies daarop aanspreken. Dat mag je niet zomaar laten gebeuren.” 

 

 

4. Feedbackmechanismes

Van Weele merkt nog een ander probleem op bij de aanbesteding van overheidsdiensten. “Categoriemanagers sluiten contracten voor schoonmakers. Die schoonmaak wordt geleverd door leveranciers, decentraal. De ontvangende partij is dus een andere dan de partij die contracteert. Dat betekent dat degenen die contracteren en inhoud geven aan het opdrachtgeverschap niet geconfronteerd worden met de resultaten van hun handelen. Hierdoor wordt je als inkoper bij de overheid te weinig op kwaliteit afgerekend. Sterker nog, je wordt door de CPO beloond, omdat je hebt bespaard op het overheidsbudget en ‘value for money’ ……..klik hier voor het volledige artikel

 

Klik hier voor het volledige artikelDiscuss or give your opinionFollow on FacebookFollow on Twitter

 

Verwante Artikelen

[/su_expand]