“Inkoop is rocket science geworden. Aanbesteders moeten het juridische kader en mededinging in de gaten houden en een eerlijk en transparant proces organiseren. Tegelijkertijd horen ze begeleidende muziek van social responsible procurement, duurzaamheid, toegang voor mkb, lage transactiekosten, maatschappelijke meerwaarde, enzovoorts. Alles moet kloppen. En dat zonder spoorboekje”, vertelt Chris Jansen, hoogleraar privaatrecht aan de VU en voorzitter van de Commissie van Aanbestedingsexperts.”

Bron : Aanbestedingscafe  29 maart 2018

 

 

Chris Jansen en Elisabetta Manunza, hoogleraar Aanbestedingsrecht aan de Universiteit Utrecht, spreken hun verbazing uit over het feit dat overheidsinkopers gevraagd wordt om enorm veel doelen na te streven, maar dat centrale regievoering en goede begeleiding ontbreekt. “Pak de wet erbij, pak de beleidsstukken erbij die er nu zijn en probeer daar maar eens als inkoper uit te destilleren op welke knoppen je moet drukken om ervoor te zorgen dat je al die doelen, die vanuit de politiek en het bestuur zo belangrijk worden gevonden, weet te realiseren. Hoe ga je dat doen?”

Jansen vervolgt: “Je kunt niet roepen: met inkoop kunnen we allerlei leuke dingen doen! En vervolgens de mensen die aan de knoppen zitten, niet vertellen hoe ze het beste op die doelen kunnen sturen. Er wordt alleen gezegd: ik zie wat stippen op de horizon. Zie maar hoe je daar komt. Die wijze van sturing kan tot irrationele keuzes in het inkoopproces leiden, waar onnodige transactiekosten mee gemoeid zijn.”

 

 

Wat verwachten jullie in dit kader van de Actieagenda Beter Aanbesteden ?

Assetmanagement en Maintenance 0.8 +55001
Klik voor vergroting

“Wij hebben een ander idee van beter aanbesteden. Wij vinden dat de problemen niet alleen in de toepassing zitten, die zitten ook in beleid en in de wet”, reageert Manunza. Jansen vult aan: “De bedoelingen zijn goed, maar het traject Beter Aanbesteden blijft hangen in te vage ambities en adviezen. Veel van die adviezen moet een inkoper nu al uitvoeren op basis van de wet of de Gids Proportionaliteit. Andere punten op de actieagenda zijn jaren geleden al aangegeven als aandachtspunten. We zitten al jaren te wachten op de uitvoering van dezelfde aanbevelingen en adviezen, maar het komt maar niet van de grond.”

 

Zien jullie het niet als een stap in de goede richting ?

Manunza: “Om de aanbestedingspraktijk te verbeteren, heb je meer nodig. Allereerst de erkenning dat de problemen niet alleen in de toepassing van de wet zitten, maar ook in de regulering zelf. Goede toepassing hangt ook samen met heldere en efficiënte regulering. De wijze waarop in Nederland naar het terrein aanbesteden gekeken wordt, is veelzeggend. Zo is er bijvoorbeeld geen specifieke toezichthouder. ACM houdt wel toezicht op aanbestedingen in de horizontale relatie. Zij kijkt naar het gedrag van de opdrachtnemers ten opzichte van elkaar. Er wordt niet gekeken naar het gedrag van de overheid. Dit terwijl juist het gedrag van de aanbesteder verbetering behoeft. De regelgeving richt zich niet voor niets op het gedrag van de aanbesteder en in zeer beperkte mate op dat van de inschrijvers. Nederland besteedt jaarlijks voor 73 miljard euro aan. Aanbesteden is zo’n belangrijk terrein.”

“De minste ambitie is dat je de centrale regie neemt op het punt van professionalisering, beleidvorming en aansturing”, vindt Jansen. “Maar ik vind dat de verantwoordelijke staatssecretaris van Economische Zaken dat nog onvoldoende doet. Dat leid ik af uit haar brief, die bij de actieagenda Beter Aanbesteden zat. In de kern zegt zij: ‘Mooie adviezen en actiepunten. Ik heb nu aan de ondernemers en aanbestedende diensten gevraagd om dat samen op te pakken. Mijn ministerie zal het proces faciliteren.’ Dit is alsof je tegen de slagers en koeien zegt: jullie moeten samen aan tafel gaan zitten en bespreken hoe de slagers de koeien in de toekomst moeten gaan slachten. Maar die koeien hebben natuurlijk helemaal niets in de melk de brokkelen. Het machtsoverwicht ligt bij de slagers. En de overheid hoort dat te weten en haar marktordeningspet op te zetten om te zorgen dat alle betrokken publieke en private belangen goed worden gediend. Als je wilt dat in het inkoopproces doelen bereikt worden, dan zal je daar als overheid veel meer bovenop moeten zitten.”

Dit raakt volgens Manunza nog een ander beleidsvraagstuk: “Op welk niveau moet je besluiten nemen als overheid? Hoort een bepaalt vraagstuk bij de Europese wetgever, nationale wetgever, kan het decentraal georganiseerd worden of is de inkoper verantwoordelijk? Is de inkoper bijvoorbeeld

……lees verder voor het volledige artikel

 

 

 

Verwante Artikelen

 

Tags: ,