Één van de voorlopige inzichten die het onderzoek heeft opgeleverd is dat het beoordelend vermogen van de opdrachtgever een typerende eigenschap is van de evaluerende variabele competentie. Met beoordelend vermogen worden competenties bedoeld dat (technische) onderwerpen begrepen worden en dat opdrachtgever en opdrachtnemer inhoudelijk gelijkwaardige gesprekspartners zijn. Dat betekent niet dat bijvoorbeeld de opdrachtgever een specialist in een discipline als bouwkunde of werktuigbouw, onderhoud of conditiemeten maar dat deze begrijpt wat de impact is of risico’s zijn van technische informatie voor het assetmanagement, risicoanalyses of de inspectieresultaten. Zeer zeker wordt er niet bedoeld dat technische specialisaties beheerst moeten worden echter wil je kunnen optreden als een gesprekspartner van je opdrachtnemer of adviseur is een minimaal kennisniveau vereist. Onderstaand artikel omtrent het kennisniveau en beoordelend vermogen komt overeen met deze inzichten.

Het uitgeklede Rijkswaterstaat is de kennis van zijn water- en wegennetwerken kwijt, schrijft .

“Als de stuw bij Grave het begeeft, weet niemand dat er bij Heumen iets moet gebeuren.”

Na het incident bij Grave – kort na het incident bij de Merwedebrug – lijkt het erop dat Rijkswaterstaat niet meer de kennis en vaardigheden heeft om zijn fysieke netwerken goed te beheren. Rijkswaterstaat kon de aanvaring niet voorkomen, het kon niet snel reageren en wist pas na tien dagen hoe het de oplopende schade moest beperken. Wat is er aan de hand?

Bron : NRC.NL  Januarie 2017

Zie ook platform Maincontract Developement. Klik hier om uw mening omtrent het artikel te geven of discussie te bekijken

 

Rijkswaterstaat (RWS) beheert van oudsher de waternetwerken, vaarwegnetwerken en de rijkswegennetwerken. Het (ge)leidt en controleert het gebruik en zorgt ervoor dat de netwerken met de bijbehorende onderdelen in goede staat zijn. RWS deed dit alles in eigen beheer. Alleen het uitvoeringswerk ten behoeve van nieuwbouw of groot onderhoud werd uitbesteed aan aannemers. Niet verwonderlijk dat de vroegere generaties waterstaters veel kennis, inzicht en overzicht hadden van hun netwerken met de daarbij horende kunstwerken. Rijkswaterstaat was een staat in de staat! Desondanks ging het helaas ook wel eens mis.

 
Over de auteur

is em. hoogleraar Integraal ontwerpen aan de faculteit der Civiele Techniek en Aardwetenschappen van de Technische Universiteit Delft.

 

Rond het begin van deze eeuw werd de politiek geïnfecteerd door de privatiseringsgedachte. Den Haag stelde zich op het standpunt dat de (bouw)markt en de kennisinstituten de inhoudelijke taken van Rijkswaterstaat wel konden overnemen. Er waren al experimenten geweest met de uitbesteding van werken, waarbij de aannemer niet alleen moest bouwen maar ook ontwerpen, langjarig onderhoud plegen en beheren. Deze contracten met een loopduur van soms meer dan 35 jaar lopen nog steeds, maar werden al bij de start als een succes bestempeld vanwege het uiteindelijk te verwachten voordeel.

Met deze experimenten werd Rijkswaterstaat geleidelijk aan gedwongen zijn netwerken te beschouwen als een verzameling losse onderdelen. De netwerken worden dan in stand gehouden of verbeterd via losse projecten. Een nieuwe brug of tunnel wordt weliswaar in een netwerk geplaatst maar heeft – en houdt – zijn eigen leven. Omdat het gedrag van een netwerk bepaald wordt door de som van de gedragingen van de delen en de relaties tussen die delen, is bij Rijkswaterstaat kennis verdwenen over het gedrag van de netwerken. Geen wonder dat niemand meer weet dat als de stuw bij Grave het begeeft, er bij Heumen iets moet gebeuren om nog wat vaarwater in het Maas-Waal-kanaal te houden.

 

“Het gaat nu alleen nog maar om het proces en niet meer om het product”

 

Met bovengenoemde procesbenadering kon de drastische inkrimping van Rijkswaterstaat in gang worden gezet. Onder het motto ‘de markt tenzij’ moesten de waterstaters hun taken zoveel mogelijk uitbesteden. Je zou verwachten dat dan alleen het ontwerp en het onderhoud aan aannemers wordt uitbesteed en de rest bij Rijkswaterstaat bleef. In plaats daarvan wordt nu het gehele primaire proces uitbesteed aan adviseurs, en als onderdeel daarvan kopen zij namens Rijkswaterstaat ook het uitgebreide aannemerswerk in. De Rijkswaterstaat-organisatie bestaat nagenoeg alleen nog maar uit managers en administratief personeel en heeft dus na de verdwenen kennis over de netwerken ook geen technische kennis meer. De adviseurs werken risicoloos op uurbasis en hebben er dus belang bij alles zo ingewikkeld mogelijk te maken. Daartoe: (1) wordt elk project en dus ook de omgeving zo groot mogelijk gemaakt, (2) wordt de contractomvang en contractduur van elk project zo……lees verder voor het volledige artikel

 

Klik hier voor het volledige artikel

 

Verwante Artikelen

https://maincontract.nl/asset/onderhoudscontract/integrale-kennis-overdracht-van-beleid-tot-onderhoudsactiviteit/

 

 

Tags: , , , , , , ,