“Bonussen en malussen veronderstellen dat iemand die voor jou werkt extrinsieke financiële prikkels nodig heeft om het juiste gedrag te vertonen. Het is een vorm van controle en wantrouwen”, stelt Wiebe Witteveen, mede-eigenaar van de Best Value Group. “Opdrachtgevers willen niet geloven dat wanneer ze alles loslaten en er geen malus meer is, dat partijen dan toch hun uiterste best doen.”

Bron : Aanbestedingscafe April 2017

 

Zie ook platform Maincontract Developement. Klik hier om uw mening omtrent het artikel te geven of discussie te bekijken

 

“Opdrachtgevers zijn bang dat wanneer ze geen bonussen en malussen inzetten, dat dan niet de beste mensen op hun contract worden gezeten dat opdrachtnemers alleen hun eigen belangen zullen nastreven. Als de leverancier namelijk meerdere klussen aanneemt, waarvan ook een aantal mét malus, dan gaan de beste medewerkers daar aan de slag, is het idee. Dit is een hele negatieve benadering. Dan ontstaat bij opdrachtgevers een race om de hoogste boete in het contract te zetten, want dan zou je de beste mensen aantrekken. Dit heeft echt te maken met het gebrek aan vertrouwen in de expert.”

 

Vertrouwen

“Je kiest een expert, omdat hij een goed plan neerlegt, onderbouwt met prestatie-informatie, waar je het volste vertrouwen in hebt. Bovendien heb je dat plan met de leverancier uitgebreid besproken in de concretiseringsfase. Als je dan een malus in het contract zet, zeg je eigenlijk: ‘Goed plan, maar ik vertrouw het nog steeds niet. Ik heb een malus nodig om ervoor te zorgen dat je het plan goed gaat opleveren’. Bij een bonus geldt hetzelfde. Een leverancier legt zijn beste aanbieding neer. Als je vooraf een bonus in het contract zet, dan gaat hij kijken of hij deze kan halen en trekt het dan van zijn aanneemsom af. Daarmee is de bonus al uitgewerkt voor het contract is gestart.”

“Bovendien”, vervolgt Witteveen, “als je al met boetes werkt, is het in het kader van de evenwichtigheid in de relatie wel netjes om de boetes twee kanten op te laten werken. Met andere woorden: ook opdrachtgevers zouden een boete moeten kunnen krijgen van de opdrachtnemer indien hij niet presteert. En wat valt er nu op? In de meeste gevallen is in de uitvoeringsfase de opdrachtgever juist de veroorzaker van ongewenste gebeurtenissen. Het werken met boetes pakt dan natuurlijk averechts uit”.

 

Leverancier prikkelen

Groeimodel 10.2
Klik om te vergroten

Hoe zorg je er dan toch voor dat de leverancier geprikkeld wordt om het beste uit zichzelf te halen? “Bij de Best Value aanpak vraag je om een kansendossier. Daarmee bepaalt de leverancier zelf wat de extra prestatie is die hij gaat leveren. Hij bepaalt ook welke vergoeding hij hiervoor krijgt. Normaal zegt de opdrachtgever: ‘Als jij aan deze Kritieke Prestatie Indicatoren (KPI’s) voldoet, dan verleng ik het contract of krijg je een bonus’. Bij Best Value leg je dit bij de leverancier neer. Het effect is dat de kans dat de KPI gerealiseerd wordt dan veel hoger is dan wanneer een opdrachtgever deze eenzijdig oplegt.”

 

Prestaties opdrachtgever

“Uiteindelijk moet de leverancier zijn eigen prestaties meten en transparant maken hoe goed ze het zelf doen, maar ook hoe goed de opdrachtgever het doet. Het is de bedoeling dat de opdrachtnemer de opdrachtgever aanspreekt op zijn verplichtingen. Bij Best Value moet de opdrachtnemer hier het voortouw in nemen. Dit is nog wel een moeilijk cultureel aspect, omdat de leverancier zijn klant liever niet tegen het zere been stoot.”.….Lees verder voor het volledige artikel….

 

Klik hier voor het volledige artikel

 

 

Verwante Artikelen 

 

Tags: , , , , , , , , ,